Een marathon lopen? Die uitdaging gingen Wouter (links) en Bart (rechts) niet uit de weg! Bart trotseerde de iconische straten van Parijs op 7 april, terwijl Wouter de route door Rotterdam aanging, precies een week later. Beiden delen hun motieven, de uitdagingen tijdens de training, en de onvergetelijke ervaringen van hun races. Van de eerste stappen tot de finishlijn.
Het mooiste is: hun doel is om volgend jaar beide de marathon van Londen te lopen. Nog een heel jaar om daar naartoe te trainen dus. Eerst eens terugblikken op deze marathon. Hoe zij dat ervaren hebben? En of ze gedacht hebben aan opgeven? Dat lees je hier!
Wat is de reden dat je de marathon wilde lopen?
Bart: “Ik was op zoek naar een uitdaging, maar wilde ook mijn conditie en algehele gezondheid verbeteren. Trainen voor een marathon leek me het perfecte doel. Het mooie aan een marathon is dat je zeker weet dat het op een gegeven moment pijn gaat doen, de vraag is hoe je daarmee omgaat. De marathon is niet alleen een fysieke, maar zeker ook een mentale uitdaging. Het leuke is dat ik mij samen met mijn vriendengroep heb aangemeld. In het begin had ik voor mezelf geen tijdsdoel neergezet, omdat ik vorig jaar geblesseerd ben geraakt met hardlopen. Dit jaar wilde ik het rustiger aan doen, maar wel zorgen dat ik fit genoeg was om hem uit te lopen. Gedurende het trainen merkte ik dat het dusdanig goed ging, waardoor ik alsnog een doel heb kunnen stellen.”
Wouter: “Toen ik bij Floryn ging werken deed een aantal collega’s mee aan de Vestingloop, een jaarlijks hardloopevenement in Den Bosch. Ik was toen helemaal nog geen hardloper maar besloot wel om mee te doen. 10 kilometer is wel te overzien dacht ik, en dat ging ook prima. Daarna ben ik blijven lopen en heb ik een volgend doel gesteld: een halve marathon. Dit bouwde zich op naar het volgende doel: lid worden bij een atletiekvereniging en trainen voor een hele marathon. Gedurende de training kon ik steeds de tijd wat bijstellen, wat resulteerde in een heel mooi eindresultaat.”
Hoe combineer je de training met je werk bij Floryn?
Wouter: “Ik ben lid bij een atletiekvereniging. Hier trainen we op maandag- en donderdagavond. In het weekend liep ik een duurloop, wat opbouwde tot een duurloop van 35 kilometer. Dat is allemaal goed te doen als je vroeg op de dag gaat lopen. Ik vond de voorbereidingen misschien nog wel het leukste. De marathon zelf was hierin de kers op de taart.”
Bart: “Het is inderdaad goed te doen. Doordeweeks trainde ik 2 keer, en in het weekend een duurloop. Soms als het even niet lekker uitkwam stond ik voor het werken wat eerder op om te trainen, maar die keren zijn op één hand te tellen.”
Wat zegt het lopen van een marathon over jullie persoonlijke en professionele ambities?
Bart: “Ik denk dat het iets zegt over je karakter. Je wil jezelf graag ontwikkelen, en altijd een stapje meer zetten. Ik ben van mening dat iedereen een marathon kan lopen. Het is maar net of je jezelf wil uitdagen, aangezien het flink wat voorbereidingstijd kost. Hierin denk ik vaak aan: altijd de grens opzoeken om te kijken of je nog een stapje verder kunt zetten.”
Wouter: “Daar ben ik het wel mee eens. Als ik naar mezelf kijk, dan is het ook: als je iets doet, dan moet je het ook goed doen. Juist als je er planmatig naartoe werkt, dat zegt wel iets over je doorzettingsvermogen. Waarom je überhaupt een marathon loopt is, en dat merk ik ook in mijn werk, is dat je altijd nieuwe dingen wil blijven doen en continu jezelf de vraag stelt: what’s next? Dat komt zowel in privé als zakelijk terug.”
Hoe verliep de marathon zelf?
Wouter: “Wat heel indrukwekkend was, was dat we voor de start 1 minuut stilte hebben gehouden voor de overleden recordhouder. Dat was heel mooi, iedereen midden in Rotterdam was muisstil. Het eerste deel van de marathon ging wel oké, maar pas daarna kon ik gas geven. Het was best druk op de weg en dit resulteerde tot opstoppingen wanneer de weg wat versmalde. Daardoor kwam ik niet heel lekker erin. Vanaf kilometer 30 kwam ik collega Rowald tegen. Die rende het parcours op om een stukje mee te lopen en aan te moedigen. Vanaf toen begon het echt te lopen. Ik liep steeds lekkerder, had de kans om mensen in te halen. Dat gaf me nog meer motivatie. De laatste 2 kilometer heb ik zelfs kunnen lopen met een pace van 4:50 per kilometer.”
Bart: “Als ik nog een marathon ga lopen waar wat hoogteverschillen zijn, dan wil ik daar wel meer op trainen. Ik heb nu alleen op vlakke stukken getraind. Ik merk dat het plan wat ik had gemaakt voor Parijs goed uitpakte tot aan de 38/39 kilometer. Na de halve marathon merkte ik wel aan mijn benen dat het zwaarder aanvoelde dan ik gewend ben. Dat komt puur door stukjes omhoog en naar beneden. Daar kreeg ik uiteindelijk kramp van, vlak voor het einde, waardoor ik wat trager de marathon heb afgesloten. Maar dat geeft niet, want ik ben super blij met het eindresultaat.”
Dacht je tijdens het rennen: ik geef op?
Bart: “Nee, dat zeker niet. Je kunt niet opgeven en dat wil je ook niet, ook omdat er zoveel mensen langs de kant staan te kijken. Ik zou nog eerder met de ambulance worden opgehaald dan dat ik zelf uit de race zou stappen. Het was wel echt een super gave ervaring.”
Wouter: “Ik heb echt geen seconde gedacht aan opgeven. Het was meer dat je jezelf moet geruststellen. Rustig blijven lopen, dan komt het goed. Af en toe heb je het natuurlijk zwaar, maar dan is het van belang hoe je daarmee omgaat. Accepteren dat je het even zwaar hebt, en negatieve gedachtes parkeren.”
Wat is jouw tip voor anderen die een marathon willen lopen?
Wouter: “Mijn tip is, wat het voor mijzelf makkelijker en leuker heeft gemaakt, om mensen om je heen te zoeken die daar ook mee bezig zijn en ook aan het trainen zijn. Dan kun je samen trainen, ervaringen uitwisselen over hoe je gaat lopen, wat je tempo is, wat je eetpatroon is, hoe je omgaat met je energie gedurende de race, hoeveel gels en vocht je wil innemen. Zeker met mensen die al vaker hebben gelopen. Ook zul je niet meteen van hardlopen gaan houden. Dat gebeurt pas als je vaker loopt en verder loopt.”
Bart: “Begin klein en ga vooral niet te snel. Vergelijk je zeker niet met anderen, want iedereen loopt zijn eigen race. Begin met korte afstanden en train consistent. Zorg dat je een paar keer per week gaat. Je hoeft niet ver te gaan, het is belangrijk dat je überhaupt gaat.”
Beide heren hebben een hele mooie tijd neergezet. Bart liep de marathon van Parijs in een spectaculaire tijd van 3u33m en Wouter heeft een top prestatie geleverd in Rotterdam met een tijd van 3u43m.
